Ambitny projekt dla galerii sztuki

Przemyślana rekonstrukcja zrujnowanej ceglanej rzeźni w centrum czeskiej Ostrawy wprowadza wyjątkowe obrotowe drzwi, które otwierają galerię na miasto.

Kiedy nowy idealnie pasuje do starego

Miasto Ostrawa w północnych Czechach uzupełniło ostatnio swoją kwitnącą scenę artystyczną o stałą siedzibę galerii sztuki współczesnej o nazwie Platon. Aby zaadaptować pracę ambitnej przestrzeni artystycznej, polska firma architektoniczna KWK Promes przekształciła XIX-wieczną rzeźnię I odbudowała zawalony budynek.

Murowany budynek był w opłakanym stanie: pokryte sadzą ściany świadczyły o przemysłowej przeszłości miasta, w którym brakowało wielu cegieł, a niektóre części całkowicie się zawaliły. Architekci zadbali o zachowanie jego charakteru – w efektownej interwencji przekształcili zniszczenia, wstawiając kilka obracających się ścian z kontrastującego betonu, które otwierają galerię na zewnątrz. „Wzięliśmy te braki i dołożyliśmy kolejną warstwę do historii budynku, który jest pod opieka konserwatora zabytków” – mówi architekt Robert Konieczny, założyciel KWK Promes. „Pozwolono nam zachować charakter zabrudzonych cegieł i okien oraz wypełnić dziury w ścianach współczesnym materiałem, zachowując dawną ornamentykę ceglanych ścian.”

Cechy szczególne – obracające się ściany

Na obracających się ścianach znajdują się listwy, które dokładnie odzwierciedlają łukowate okna rzeźni. Architekci załatali mniejsze obszary zniszczeń i wprowadzili biały tynk na przestrzenie ekspozycyjne, nawiązując do zabytkowych wnętrz rzeźni, które kiedyś bielono wapnem.

Przestrzeń wystawiennicza składa się z pięciu sal, każda o innej specyfikacji, czy to na pokazy multimedialne, czy publiczne prelekcje czy warsztaty. W dwóch pokojach znajdują się obrotowe ściany. „Nasze wcześniejsze doświadczenia z architekturą mobilną opłaciły się” — mówi Konieczny. – Elementy mobilne pojawiają się w naszych projektach dość często – dodaje.

Zauważyliśmy, że rozwiązania mobilne pozwoliły nam wypracować idee większej otwartości w budynkach użyteczności publicznej. „Dzięki obrotowym ścianom sztuka może dosłownie wyjść w przestrzeń miasta. Przechodnie będą mogli nie tylko zajrzeć do wnętrza pawilonów wystawowych, ale także przejść się po ruchomych elewacjach. Zwiększając otwartość i zacierając granice, kultura i edukacja mają potencjał, aby stać się bardziej demokratyczne i dostępne dla nowych odbiorców.”

Wiele wyzwań podczas remontu

Projekt przedstawiał całkiem spore wyzwania – część rzeźni zawaliła się podczas procesu renowacji, a architekci musieli zweryfikować swoje plany projektowe, ostatecznie decydując się na budowę współczesnego skrzydła w jego miejscu, ale nawiązującego do języka projektowego pierwotnego budynku aby związać jedno i drugie. Nowe skrzydło i obrotowe ściany wykonane są z jasnego mikrobetonu.

„Postanowiliśmy podkreślić naszą współczesną interwencję, stosując zupełnie inny materiał, jednocześnie pokazując, że nowe może idealnie wpasować się w stare, odnosząc się do elewacji” – mówi architekt. „Przestudiowaliśmy stare rysunki i fotografie i wykorzystaliśmy je w naszym projekcie”.

Skończyło się również na ponownym rozważeniu przestrzeni zewnętrznej. „Pierwotnym pomysłem było oddanie placu artystom, więc naszą koncepcją było wykończenie go w całości kostką brukową” – mówi Konieczny. „Podczas budowy opublikowano nowy raport klimatyczny, co skłoniło nas do zmiany myślenia”. Architekci zastąpili nawierzchnię przepuszczalnym dla wody żwirem.

Wniosek

Teraz Galerię Sztuki Platona otaczają kwitnące łąki; za kilka lat będzie otoczony dojrzałymi drzewami. „Zapewniliśmy połączenie powierzchni wystawienniczej wewnętrznej i zewnętrznej oraz daliśmy galerii szerokie możliwości” – mówi Konieczny. „Wykorzystanie ich zależy teraz od wyobraźni jego reżysera i kuratorów”.

Źródło: