Jakie schody i balustrady mają Państwo u siebie w domu?

Zarówno schody, jak i balustrady wewnętrzne i zewnętrzne są nie tylko niezbędnym elementem domu, ale coraz częściej służą także do dekoracji przestrzeni i otoczenia. Wybór materiałów, kolorów i wzorów jest teraz ogromny. Podstawowe pytanie brzmi: „Co wybrać?” Na pierwszy rzut oka odpowiedź jest prosta. „Produkt, który będzie jednocześnie estetyczny i wystarczająco trwały.” Produkty spełniające oba te kryteria są oczywiście rzadko spotykane.

Niezależnie od tego, czy nowa balustrada ma znajdować się wewnątrz, czy na zewnątrz domu, przed ostatecznym jej wyborem zawsze powinniśmy poświęcić trochę czasu na zaznajomienie się z różnymi modelami i materiałami, z których może być wykonana. Ważne informacje można uzyskać od specjalisty, który na podstawie swojego doświadczenia opowie nam, jakie są zalety i wady wybranych schodów lub balustrad.

Projekt schodów

Wykonanie schodów to skomplikowany projekt budowlany, w którym należy wziąć pod uwagę szereg czynników wpływających na ich prawidłową budowę. Jednym z czynników jest prawidłowa lokalizacja schodów w budynku. Ponadto istotne są odpowiedni stosunek wysokości i szerokości schodów, uwzględnienie wymiarów i położenia spoczników pośrednich, dobór odpowiedniego nachylenia schodów oraz to, czy forma konstrukcji i materiał, z którego została wykonana, pasują do całej przestrzeni.

Jednym z najważniejszych czynników zapewniających komfort chodzenia po schodach jest odpowiedni stosunek ich wysokości i głębokości.  Jeśli nie będzie on odpowiadał długości naszego kroku, z pewnością będziemy się ciągle potykać. Idealna wysokość pojedynczego stopnia wynosi od 17 do 21 centymetrów. Głębokość stopnia powinna wynosić od 23 do 29 cm. Ważne jest, aby na stopniu zmieściła się cała stopa

lub przynajmniej jej przednia część z częścią pięty. Ponieważ jednak osoby dorosłe mają stopy dłuższe niż 23 cm, stopnie zwykle nie są dopasowane do ich potrzeb.

Kolejnym istotnym czynnikiem, na który należy zwrócić uwagę przy projektowaniu schodów, jest uwzględnienie jednakowej wysokości wszystkich stopni. W przypadku, gdy nawet jeden stopień ma inną wysokość niż pozostałe, całe schody stają się niepraktyczne, ponieważ będziemy się ciągle potykać o ten jeden stopień. Wysokość każdego stopnia określa się, dzieląc całkowitą wysokość schodów przez liczbę stopni. Stosunek wysokości i głębokości schodów określa kąt ich nachylenia. Nachylenie schodów zależy zaś wyłącznie od wysokości piętra i powierzchni rzutu poziomego schodów. Najkorzystniejsze nachylenie schodów wynosi 30° lub trochę więcej. Większość klatek schodowych ma kąt nachylenia od 30° do 40°.

Wybór materiału na schody

W przeszłości schody w domach wykładano głównie płytkami ceramicznymi lub granitem. Dziś coraz częściej spotykane są schody wyłożone drewnem. Mogą to być panele z litego drewna klejonego na szerokość, płyta wiórowa fornirowana lub parkiet. W większości przypadków obłożona jest zarówno stopnica, jak i podstopnica. Istnieje również możliwość wykonania schodów bez obkładania podstopnic. Schody betonowe obłożone drewnem dzielą się dodatkowo na klasyczne (z noskiem wysuniętym nad podstopnicą) oraz nowocześniejsze (bez noska).

Jakość schodów pokrytych parkietem to nie tylko ich piękny wygląd i przyjemne odczucia podczas chodzenia po nich (bose stopy na drewnie), ale przede wszystkim doskonała harmonia wizualna pomiędzy podłogą w dolnym lub górnym pomieszczeniu a schodami. Dzięki temu można uzyskać bezbłędne przejścia albo podłogi i schody mogą być wykonane z tego samego gatunku drewna. Takiej wizualnej spójności nie uda nam się osiągnąć przy połączeniu parkietu z masywnymi drewnianymi schodami, nie mówiąc już o innych rodzajach okładzin.

Podczas układania parkietu na schodach należy zachować jeszcze większą ostrożność niż przy układaniu podłóg. Szczególnie ważne jest przygotowanie podłoża. Jeśli schody są zrobione z betonu i wszystkie stopnie zostały wykonane z wystarczającą precyzją, możemy zastosować tylko masę wyrównującą i odpowiednio elastyczny klej. Przyklejając deski parkietowe do schodów, należy uważać, aby nie pozostawić pod nimi pustych kieszeni powietrznych, które podczas chodzenia mogą wydawać głuchy dźwięk. Innym dźwiękiem wydawanym przez schody może być też skrzypienie, które występuje wtedy, gdy nie zapobiegniemy bezpośredniemu kontaktowi jednego elementu drewnianego z drugim.

Najczęściej do podłóg pokrytych parkietem stosuje się parkiet wykończony dwu lub trójwarstwowo, który można lakierować lub olejować. Wyjątkiem nie są tu także

parkiety przemysłowe i inne masywne okładziny. Na schody lepszym rozwiązaniem od parkietu lakierowanego jest olejowany. Jego czyszczenie i renowacja są łatwiejsze, ponieważ nie jest konieczne cyklinowanie całych schodów. Podczas remontu konieczne jest jedynie przeszlifowanie uszkodzeń, a cała powierzchnia zostanie po prostu ponownie pokryta olejem. Dzięki temu schody znów są jak nowe.

Podobnie jak w przypadku parkietu podłogowego, parkiet schodowy może być wykonany z dowolnego gatunku drewna - zarówno lokalnego, jak i egzotycznego. Schody mogą być ułożone w dowolnych wzorach i mogą mieć różnorodne wykończenia.

Schody metalowe są często stosowane w domach jednorodzinnych jako wyjście na balkon lub taras, ale bywają także elementem wykończeniowym pomieszczenia, ponieważ ich wyjątkowa elegancja może ciekawie urozmaicić wnętrze domu. Schody te mogą być wykonane w całości z metalu lub z połączenia metalu z drewnem, kamieniem albo betonem. W drugim przypadku konstrukcja jest metalowa, a stopnie są wykonane innych materiałów, najczęściej z drewna. Konstrukcja nośna schodów wewnętrznych może być zrobiona ze stali nierdzewnej lub profili stalowych malowanych proszkowo. Do konstrukcji schodów przymocowane są drewniane stopnie. Ten rodzaj konstrukcji schodów jest wyjątkowo otwarty i przewiewny, dając pomieszczeniu dużo światła. Schody mogą mieć też konstrukcję zamkniętą. Oznacza to, że konstrukcja jest pokryta okładziną (zarówno na stopnicach, jak i podstopnicach) z wbudowaną wewnętrzną izolacją akustyczną. Spód konstrukcji jest zwykle wyłożony płytami gipsowo-kartonowymi.

Współcześnie w nowych budynkach stosuje się nowoczesne schody wspornikowe. Wspornikowa stalowa konstrukcja nośna jest mniej lub bardziej niewidoczna, co sprawia, jakby schody unosiły się w powietrzu. Zastosowanie schodów wspornikowych jest możliwe tylko w przypadku ściany żelbetowej, do której przypięta jest podkonstrukcja.

Wielu właścicieli domów zachwyca się samonośnymi drewnianymi schodami wewnętrznymi, nic więc dziwnego, że takie schody, mimo wysokiego kosztu budowy, są powszechnym wyborem. Głównymi powodami są ich niezwykły estetyczny wygląd i naturalne ciepło drewna. Inne zalety tego typu schodów to dość łatwa obróbka, niska waga oraz łatwy montaż, który odbywa się bez większego bałaganu. Podobnie jak wszystkie inne materiały, schody drewniane mają pewne wady. Jedną z nich jest fakt, iż nie są ognioodporne. Ponadto nie nadają się do montowania w wilgotnych środowiskach, takich jak piwnice i na zewnątrz budynków. W przypadku schodów drewnianych łatwo zauważyć profesjonalizm wykonania, dlatego szukając ich producenta, powinniśmy wybierać tylko wśród topowych specjalistów, którzy mogą się pochwalić

wykonaniem wielu klatek schodowych. Wiemy, że niedokładnie zaprojektowane i wykonane schody drewniane mogą poważnie zniszczyć nawet najlepiej wyposażony dom. Ponieważ drewno jest materiałem żywym, który zmienia się pod wpływem różnych czynników (różnice temperatur, suche powietrze, nadmierna wilgoć…), można je okiełznać jedynie nowoczesnymi metodami obróbki i za pomocą różnych dodatków, takich jak specjalne kleje, lakiery itp.

Najwyższej jakości schody wykonywane są z drewna dębowego, które jest również najtrwalsze, ale mogą być również robione z buku, jesionu, klonu czy wiśni. Nieco gorszej jakości schody wykonane są ze świerka, sosny lub modrzewia. Na rynku są do wyboru jeszcze inne gatunki drewna, np. gatunki egzotyczne. Stopnice schodów drewnianych robi się z litego drewna klejonego lub fornirowanego. Jeśli użyte lite drewno nie jest klejone, z czasem ulegnie deformacji z powodu pracowania.

Do wykonania schodów drewnianych zaleca się użyć drewna o gęstości  ponad 550 kg/m3. Drewno powinno być wystarczająco odporne na biodegradację lub możliwe do impregnacji. Musi być zapewniona dostatecznie wysoka wytrzymałość drewna i jego dostateczna stabilność. Degradacja w procesie suszenia drewna powinna być ograniczona do minimum.

W drewnianych schodach często stosuje się kombinację innych materiałów, ale jeśli to możliwe, należy je starannie dobrać. Nie zapominajmy, że drewno jest materiałem naturalnym, dlatego nie każdy dodatek do niego pasuje. Najodpowiedniejszymi dodatkami są elementy z kamienia, szkła lub kutego żelaza, które podkreślają oryginalne piękno drewna.

Balustrada schodowa

W celu zapewnienia bezpieczeństwa i wygodnego podparcia powinniśmy wziąć pod uwagę odpowiednią wysokość balustrady schodowej. Powinna ona wynosić od 90 do 110 cm. Wysokość mierzy się od górnej części stopni do górnej części poręczy. Dodatkowo balustrada musi oczywiście być stabilna, a jej długość powinno być równa długości schodów. Szczególnie ważny jest prawidłowy montaż słupów nośnych, na które działają największe siły. Między poszczególnymi tralkami nie powinno być odstępów większych niż 12 cm, w przeciwnym razie ogrodzenie stanie się niebezpieczne dla mniejszych dzieci.

Z górną częścią balustrady, czyli z poręczą, mamy bezpośredni kontakt, dlatego powinna mieć odpowiedni owalny kształt i być wykonany z przyjemnych w dotyku materiałów. Do takich należą drewno, guma, tworzywa sztuczne, a także metal. Aby uzyskać harmonijny wygląd całej balustrady, tralki i poręcz muszą być dobrze dobrane.

Wybrany materiał, kształt balustrady oraz jej kolor mają decydujący wpływ na wygląd schodów. Być może największy wpływ na wybór materiału ma umiejscowienie przyszłej balustrady. W przypadku balustrady schodów wewnętrznych wytrzymałość materiału nie jest tak istotna, natomiast w przypadku balustrad zewnętrznych ta właściwość odgrywa oczywiście znacznie większą rolę. Balustrady schodowe zarówno zewnętrzne, jak i wewnętrzne, są zwykle wykonywane z drewna, metalu, szkła lub kombinacji tych materiałów. Obowiązuje to niezależnie od tego, czy balustrada schodów znajduje się wewnątrz czy na zewnątrz budynku.

Wiele nowo budowanych lub remontowanych domów zdobią nowoczesne, rozświetlające balustrady, wykonane ze stali nierdzewnej lub inoksu. Tego typu balustrady odznaczają się nowoczesnym designem i trwałość. Wiadomo, że inox jest stalą nierdzewną o praktycznie nieograniczonej żywotności, co jest jego największą zaletą w porównaniu z innymi materiałami. Dodatkowo, ze względu na idealnie gładką powierzchnię i dużą wytrzymałość, nie wymaga konserwacji, co jest szczególnie istotne w przypadku balustrad zewnętrznych.

Wraz ze wzrostem popytu wzrosła również liczba dostawców takich balustrad. Powinniśmy być jednak ostrożni, ponieważ dla niektórych wykonawców jest to usługa dodatkowa, a co za tym idzie - mają niewielkie doświadczenie z tego typu materiałem. Powinniśmy również zwrócić uwagę na jakość inoksu, ponieważ przy tak szerokim asortymencie łatwo znaleźć materiał zawierający za dużo żelaza, w wyniku czego z biegiem lat takie ogrodzenie może nieco rdzewieć.

Balustrada z inoksu wyróżnia się na tle otoczenia dzięki powierzchni wykończonej na wysoki połysk. Z czasem jej wygląd może stać się zbyt nachalny. Alternatywą dla inoksu jest rozwiązanie ze stali nierdzewnej malowanej proszkowo. Tego typu balustrada jest również wykonana ze stali nierdzewnej, z tą różnicą, że następnie nakładana jest na nią warstwa farby proszkowej. Dzięki temu takie balustrada może zostać pomalowana na którykolwiek odcień wg skali RAL, podczas gdy w przypadku „klasycznej” balustrady z inoksu musimy ograniczyć się oczywiście do jej typowego jasnoszarego koloru.

Niedawny wzrost cen wszystkich surowców, zwłaszcza stali, miał oczywiście wpływ na wzrost cen metalowych balustrad. Aby klasyczne ogrodzenie stalowe wytrzymało zewnętrzne warunki atmosferyczne, musi być zabezpieczone warstwą podkładu oraz dwiema dodatkowymi warstwami farby wykończeniowej za pomocą cynkowania ogniowego. Wszystkie te procesy i materiały, oczywiście przy wysokiej cenie stali, powodują, że tego typu balustrada wymaga dość dużej inwestycji. Ponieważ balustrady z malowanego inoksu mają tylko jedną powłokę proszkową, ich ostateczna cena jest porównywalna z wcześniej wspomnianymi ocynkowanymi i malowanymi balustradami stalowymi.

Jeśli zdecydujemy się na wykonanie balustrady ze stali nierdzewnej malowanej proszkowo, ważne jest, aby farba była wystarczająco trwała i odpowiednio nałożona, co zagwarantuje, że nie będzie się łuszczyć.

Balustrada szklana nadaje się do montażu w niemal każdym mieszkaniu. Szkło jest neutralnym materiałem, który można łączyć z dowolnym materiałem w dowolnym miejscu. Pomimo tego, że niektórym osobom może wydawać się  delikatna, szklana balustrada jest jednym z najbezpieczniejszych wyborów. Szkło nadaje pomieszczeniu szczególny efekt większej przestronności i jako takie nadaje się do ogradzania tarasów, schodów czy balkonów. Jedyną wadą szkła jest tylko konieczność jego mycia, które może być uciążliwe, jeśli balustrada znajduje się w trudno dostępnym miejscu i ma dużą powierzchnię. Jeśli jednak interesuje nas bezpieczeństwo i nie chcemy ograniczać światła, szklana balustrada jest z pewnością jedną z najodpowiedniejszych opcji.

W przypadku balustrad szklanych najczęściej wybieramy między szkłem hartowanym (ESG8 + ESG8) o grubości 18 mm i szkłem hartowanym (ESG10

+ ESG10) o grubości 21 mm. Szkło jest montowane do konstrukcji nośnej, którą może być żelbet, drewno lub metal. Szyba mocowana jest do wcześniej przygotowanych słupków, a konstrukcja nośna jest zazwyczaj dostosowana zarówno do wyglądu, jak i funkcji balustrady.

Szklane balustrady samonośne mają zwykle grubość od 16 do 22 mm. Szklane balustrady montowane na słupkach mają grubość od 8 do 10 mm. Grubość szkła zależy jednak od jego powierzchni i obciążeń.

Najłatwiejszą do dostosowania opcją jest szklane ogrodzenie w formie wypełnienia pomiędzy słupkami ze stali nierdzewnej. Stosowane są również słupki drewniane lub żelbetowe. Dzięki tak dużemu wyborowi nośników balustradę szklaną można zastosować w niemal wszystkich sytuacjach. Szklane panele są mocowane za pomocą zacisków do prostej konstrukcji słupków i poręczy ze stali nierdzewnej.

Najpopularniejszym wariantem balustrady szklanej jest szkło mocowane do profilu. Tafla szklana może być mocowana z boku lub do płyty nośnej, belki drewnianej lub profilu metalowego. Górna część tafli jest połączona z poręczą ze stali nierdzewnej. Taka konstrukcja jest najstabilniejszą wersją szklanych balustrad.

Szklarze oferują również możliwość zamontowania balustrady bez wsporników i poręczy. W takim przypadku szkło hartowane mocuje się tylko punktowo do płyty betonowej. W niektórych przypadkach stosuje się również specjalnie zaprojektowane profile. Na dolnej części balustrady można zastosować kolorową krawędź, która zakrywa przód płyty betonowej, nadając balustradzie jeszcze bardziej elegancki wygląd. Najczęściej balustrady takie nie mają górnej poręczy, jednak zaleca się łączenie ich z poręczami wykonanymi ze stali nierdzewnej lub drewna. W razie potrzeby w poręczy można zainstalować diody LED.

Do mocowania zewnętrznego ogrodzenia szklanego najczęściej stosuje się zaciski ze stali nierdzewnej. W przypadku wewnętrznego ogrodzenia szklanego, które nie jest tak bardzo narażone na wpływy atmosferyczne, można zastosować również poręcze aluminiowe. Ważne jest, aby poręcze były ładnie wykonane, ponieważ właśnie one, oprócz szkła, są ważnym elementem dekoracyjnym.

Mimo delikatnego wyglądu szklana balustrada jest nie mniej bezpieczna niż jej odpowiednik wykonany z innego materiału. Jedynym warunkiem jest zastosowanie szkła bezpiecznego, czyli klejonego lub hartowanego (lub jedno i drugie). Najczęściej szkło jest hartowane, a następnie klejone (bezpieczne szkło hartowane) i wykańczane powierzchniowo. Po obu stronach klejonej tafli umieszczana jest tafla hartowana. Takie szkło pozostaje w jednym kawałku nawet w przypadku stłuczenia. Szkło hartowane bezpieczne jest również używane do wykonania stopnic. Dla bezpiecznego użytkowania balustrady zaleca się zaokrąglenie krawędzi szkła.

W zależności od metody obróbki powierzchniowej tafle szkła mogą być satynowane, przezroczyste, wtapiane, piaskowane z różnymi wzorami, pokrywane foliami samoprzylepnymi itp. Można wybierać spośród różnych odcieni kolorów takich jak biały, czarny, brązowy itp., ale najczęściej używa się zwykłego szkła mlecznego.

Balustrada balkonowa

Przede wszystkim należy zauważyć, że balustrada balkonowa jest absolutnie niezbędna już w momencie, gdy wprowadzamy się do domu. Jej głównym zadaniem jest zapewnienie bezpieczeństwa, ale ważny jest także jej estetyczny wygląd. Należy jednak uważać, aby nie przesadzić z doborem kolorów, kształtów i materiałów, gdyż szybko sprawi to, że nowa balustrada stanie się kiczowata i tym samym zakłóci harmonię otoczenia. Przyszła balustrada balkonowa powinna być dostosowana do elewacji budynku. Podobnie jak w przypadku balustrady schodowej, wysokość balustrady balkonowej powinna wynosić około 100 cm, gdyż zapewnia to możliwość wygodnego uchwycenia poręczy lub oparcia się.

Nie tak dawno w domach dominowały balustrady drewniane ze stalowymi słupkami i szerokimi drewnianymi poprzeczkami. Ostatnimi czasy ich miejsce zaczęły zajmować jednak PCW, aluminium, kuta stal i szkło. Mimo to niektórzy inwestorzy wciąż stawiają na klasyczne balustrady drewniane. Powodem tego jest przede wszystkim potrzeba użycia naturalnego materiału, do czego dochodzi jeszcze niepowtarzalny i luksusowy wygląd balkonu. Wyjątkowość i luksusowy wygląd balustrad zależy bezpośrednio ich rodzaju, a konkretnie od kształtu drewnianych poprzeczek. Do wyboru jest niezliczenie wiele kształtów. Ponadto doświadczony stolarz może wykonać poprzeczki o dowolnym kształcie, według życzeń klienta. Poprzeczki różnią się między sobą szerokością, grubością, kształtem, a także odległością między elementami.

Drewno ma niestety jedną wadę polegającą na szybkim gniciu w niesprzyjających warunkach atmosferycznych. Ponieważ drewniane ogrodzenie balkonowe jest szczególnie narażone na zimno, śnieg, deszcz i upał, bardzo ważne jest, aby było regularnie i wystarczająco dobrze chronione odpowiednimi produktami do pielęgnacji drewna. W przeciwnym razie po kilku latach balustrada ulegnie trwałemu uszkodzeniu. Na trwałość balustrady ma wpływ także wybór wyspecjalizowanego stolarza, który powinien mieć wieloletnie doświadczenie w wykonywaniu tego typu konstrukcji. Specjalista będzie wiedział, jakie drewno wybrać na balustradę, w jaki sposób i w jakim stopniu należy je wysuszyć oraz jakimi systemowymi powłokami zabezpieczyć powierzchnię drewnianą.

Aby balustrada służyła nam długie lata, zdecydowanie zaleca się impregnację wszystkich elementów drewnianych. Drewno suszone w suszarce będzie mniej rozciągać się na słońcu i w deszczu niż drewno suszone naturalnie. Wybierając gatunek drewna, warto zwrócić uwagę na świerk, który nie tylko daje wiele możliwości obróbki, ale ma też korzystną cenę. Popularnym wyborem jest również modrzew, który ze względu na powolny wzrost zapewnia długą żywotność balustrady.

Pionowy montaż elementów drewnianych jest bardziej odpowiedni z punktu widzenia bezpieczeństwa, jednak gorszy z punktu widzenia żywotności ogrodzenia, bowiem cięcie w poprzek deski jest skierowane do góry i narażone na deszcz, a ta część najsilniej pochłania wilgoć. Osoby montujące balustradę rozwiązują ten problem poprzez naniesienie kilku dodatkowych powłok ochronnych lub montażu daszku ochronnego.

W ostatnich latach popularny stał się modrzew syberyjski, który dobrze sprawdza się w konstrukcjach zewnętrznych. Gatunek ten wyróżnia się wyjątkową odpornością na niskie temperatury, dużą wytrzymałością oraz odpornością na grzyby drewna. W porównaniu z innymi drzewami iglastymi modrzew syberyjski ma większą gęstość, dzięki czemu ma też większą wytrzymałość. Takie modrzewia syberyjskiego ma średnią twardość 1100, podczas gdy twardość świerka to tylko 480, a sosny od 690 do 870. Ponadto modrzew syberyjski jest łatwy do obróbki. Dzięki tym właściwościom jest idealnym materiałem do wyposażenia przestrzeni zewnętrznych. Oprócz balustrad zewnętrznych używa się go także do produkcji okładzin elewacyjnych i tarasów, a także podłóg balkonów, stolarki meblowej, mebli ogrodowych, różne koryt i innego sprzętu ogrodniczego.

Ma jednolity jasny, żółtozłoty kolor gęsto ułożone słoje. Modrzew alpejski jest bardziej czerwonawy a jego słoje są rzadsze. Dzięki temu drewno jest lżejsze, mniej twarde, ale też mniej odporne na uderzenia.

Jeżeli drewno modrzewia syberyjskiego znajduje się przez jakiś czas na zewnątrz, zawarty w nim kwas garbnikowy tworzy warstwę ochronną, która chroni rdzeń przed wilgocią, promieniami UV i zmianami temperatury. Sprawia to, że drewno szarzeje. Zmiana koloru nie wpływa na pozostałe właściwości drewna i jest jedynie estetycznym odzwierciedleniem naturalnego starzenia. Okazjonalne olejowanie (dwa do trzech razy w roku) zachowa naturalny tłuszcz na drewnie modrzewiowym, zabezpieczy warstwę wierzchnią i zmniejszy możliwość drobnych pęknięć powierzchniowych, ale nie przedłuży jego żywotności. Drewno to samo z siebie jest bardzo trwałe i odporne na wszelkie wpływy zewnętrzne, nawet bez powłok ochronnych i olejowania. Ponieważ modrzew syberyjski ma dość przystępną cenę, jest jedną z najlepszych opcji, jeśli chodzi o drewno do produkcji balustrad zewnętrznych.

Ogrodzenia posesji

Wraz z pojawieniem się nowych materiałów wybór ogrodzeń ogrodowych lub posesji stał się dość zróżnicowany. Można zastosować tradycyjnie drewno, kute żelazo, siatkę lub systemy panelowe, tworzywa sztuczne lub aluminium.

Jednymi z najpiękniejszych są ogrodzenia kute, które nadają się do posoesji, ogrodów, balkonów i schodów. Elementy ze stali kutej nadają domowi wyjątkowość i elegancję, a tym samym oznaczają prawdziwy prestiż.

Wraz z rosnącym popytem na rynku pojawia się jednak wiele podróbek, z których niektóre dość dobrze naśladują prawdziwe elementy kute, lecz w przypadku wielu innych nawet osoba niedoświadczona może zobaczyć, że elementy są gięte przemysłowo na zimno, a nawet odlewane. Elementy przemysłowe, będące imitacją ozdób z kutego żelaza, są dostępne na rynku w przystępnych cenach. Spawane są z prętami stalowymi, więc takie „kute” ogrodzenie wykonuje się szybko i łatwo. Niektórzy sprzedawcy chwalą się nawet przed nieświadomymi klientami, że ogrodzenia są kute na zimno. Zapamiętajmy jednak, że taka obróbka nie zasługuje na miano „ogrodzenia z kutego żelaza”, bo nie ma z takowym praktycznie nic wspólnego. Podobieństwo tkwi jedynie w podobnym wyglądzie, naśladującym prawdziwe ogrodzenia z kutego żelaza. Nie powinno nam być niezręcznie, kiedy kowal pokaże nam, jak w rzeczywistości wygląda uderzanie młotem w rozpalone do czerwoności żelazo.

Jeśli chcemy mieć prawdziwe ogrodzenie z kutego żelaza, oczywiście musimy znaleźć kowala. A właściwie artystę, który zajmuje się wykuwaniem wyrobów ozdobnych. Na przestrzeni wieków zawód kowala nie zmienił się znacząco - podstawowym narzędziem kowali jest nadal młotek. Kowal artystyczny nie pochwali się spawaniem, bo to tradycyjny zawód, w którym nie ma miejsca na przemysł i nowoczesne maszyny.

Tylko na prawdziwym ogrodzeniu z kutego żelaza elementy są ze sobą nitowane i mocowane za pomocą wiązań. Cechą charakterystyczną takiego ogrodzenia jest wykonanie zgodnie z wymaganiami klientów, można więc powiedzieć, że opcji jest tyle, ile gustów. Tak więc każde ogrodzenie jest wyjątkowe. We współczesnych wnętrzach i ogrodach jest to niewątpliwie rzadkość. Jeśli jesteśmy zwolennikami wyjątkowych produktów, ogrodzenie z kutego żelaza jest dla nas prawdopodobnie najlepszym wyborem.

Prawdziwe ogrodzenie z kutego żelaza jest nieco droższe niż np. ogrodzenie drewniane, ale inwestycja szybko się zwróci. W porównaniu z drewnem, żelazo może być bardzo dobrze zabezpieczone (cynkowanie ogniowe i malowanie grubowarstwowe), dzięki czemu przetrwa kilka pokoleń bez konserwacji. Ponadto tego typu ogrodzenia oferują praktycznie nieograniczony wybór, gdyż z rozżarzonego żelaza można wykuć najróżniejsze elementy, które można ze sobą dowolnie łączyć.

Decydując się na prawdziwe ogrodzenie z kutego żelaza, powinniśmy zadbać o wystarczająco dobrą ochronę jego powierzchni. Dlatego zaleca się, jak już wspomniano, cynkowanie ogniowe. Jeżeli żelazo zostanie zabezpieczone przed rdzą poprzez cynkowanie na gorąco, będzie w stanie przetrwać 50 lat i więcej bez dodatkowej konserwacji. Na życzenie ogrodzenie można dodatkowo pomalować na żądany kolor lub patynować, uzyskując w ten sposób jeszcze bardziej wyrazisty rustykalny wygląd.

Niedoinformowani inwestorzy często mylą terminy „ogrodzenie stalowe” i „ogrodzenie z kutego żelaza”, ponieważ uważają, że to to samo. To jednak nieprawda. Ogrodzenie z kutego żelaza jest jedynym rodzajem ogrodzenia faktycznie wykonanego przez kowala z kutego żelaza.

Nie mniej ważna niż wykonanie samego ogrodzenia z kutego żelaza jest jego montaż. Gdy ogrodzenie jest odpowiednio zabezpieczone powierzchniowo, nieodpowiedzialne jest jego cięcie, szlifowanie, spawanie czy wiercenie w nim. W tych miejscach prędzej czy później zacznie rdzewieć. Jeżeli nie można przewidzieć wszystkich niedogodności podczas montażu, warto wykonać montaż wstępny. Dzięki niemu poszczególne elementy ogrodzenia mogą zostać bez szkody skrócone, wygięte, nawiercone itp.

Podczas końcowego montażu wszystko jest montowane za pomocą śrub ze stali nierdzewnej. Dzięki temu możemy zapomnieć o jakiejkolwiek późniejszej konserwacji takiego ogrodzenia.

Na rynku istnieje kilka rodzajów materiałów PCW, z których wykonane są elementy ogrodzenia, dlatego przed zakupem warto dowiedzieć się, który materiał zostanie zastosowany. Od niego będzie zależeć cena, która może wzrosnąć nawet trzykrotnie. Najtańszym materiałem jest spienione PCW. Lepsze od niego są zaś podstawowe PCW (do rolet), PCW z dodatkami (profile okienne), kompozyt akrylowy ASA, szkło akrylowe oraz tworzywa sztuczne z dodatkiem drewna.

Ważną cechą ogrodzeń PCW jest gwarancja trwałości koloru. Niektórzy producenci chwalą się dwudziestoletnią trwałością, w zależności od rodzaju tworzywa i koloru elementów ogrodzenia. Trwałość koloru ogrodzenia z PCW jest podobna np. do trwałości aluminium malowanego proszkowo lub farby elewacyjnej. Trwałość koloru zależy od wybranego odcienia. Bardzo krzykliwe odcienie, takie jak żółty i czerwony, są mało trwałe, podobnie jak ciemniejsze kolory. Nie bez znaczenia jest fakt, że niektórzy producenci ogrodzeń z PCW wraz z łatwym montażem oferują możliwość renowacji istniejącej podkonstrukcji stalowej i montażu nowych paneli. To oczywiście pozwala zaoszczędzić trochę pieniędzy na kosztach montażu. Szczególnie w przypadku ogrodzeń PCW mamy możliwość łatwej adaptacji starego ogrodzenia, w którym stara podkonstrukcja stalowa może zostać pokryta plastikowymi profilami, gotowymi do łatwego montażu paneli tworzywa sztucznego. Panele PCW montuje się na istniejącej starej konstrukcji metalowej, która została wcześniej dokładnie pomalowana. Ostateczny kolor zostaje wtedy zastąpiony plastikowym profilem z osłoną, ponieważ stare żelazo trudno jest dobrze i ładnie odmalować.

Profile WPC nadają się do różnego rodzaju ogrodzeń zewnętrznych, a także okładzin tarasowych i elewacyjnych. Są to kompozyty drewniane wykonane z drewna i polietylenu. podstawą kompozytu jest drewno (ok. 60%), przy niewielkim udziale polietylenu (ok. 30%) i dodatków (ok. 10%). Do drewna często używany jest bambus. Drewno zapewnia kompozytowi twardość, sztywność i wytrzymałość, a polimer ma służyć jako spoiwo.

Profile WPC mają taki sam wygląd i wykorzystywane są tak samo jak drewno. Jednak w przeciwieństwie do drewna nie wypaczają się, nie pękają, nie gniją, nie są atakowane przez szkodniki, są odporne na grzyby, porosty i mchy (czyści się je wodą). Są ponadto materiałami jednorodnymi i „przewidywalnymi” - są pozbawione napięć wewnętrznych, które normalnie występują w drewnie. W porównaniu z drewnem nie wymagają malowania, gdyż mączka drzewna jest już na etapie produkcji impregnowana polietylenem, co daje profilom WPC na minimalną wchłanialność wody (profile WPC do 2%, profile drewniane do 20%). Dzięki temu bardzo dobrze spisują się w wilgotnych warunkach, zapewniając dobrą mrozoodporność. Dzięki tym wszystkim cechom ich żywotność wynosi ponad 35 lat.

Deski WPC można łatwo czyścić wodą, przy czym wytrzymują ciśnienie do 60 bar. Oferowane są w różnych kolorach oraz z różną strukturą powierzchni, dzięki czemu dają wiele możliwości projektowych. Kompozyty WPC są materiałami przyjaznymi dla środowiska, ponieważ w pełni podlegają recyklingowi. Podobnie jak drewno, profile WPC należy przechowywać w suchym i przewiewnym miejscu.

Profile ogrodzeniowe WPC tworzą masywne systemy ogrodzeniowe, co oznacza, że zasłaniają widok. Stanowią dobrą barierę przeciwwiatrową.

Pomimo wysokiej jakości, którą zwykle mają profile WPC, wybierając je, musimy zachować ostrożność. W przypadku kompozytu drzewnego szczególnie ważne jest, jaki jest udział drewna i polietylenu oraz jaki rodzaj drewna i rodzaj tworzywa sztucznego jest używany. Na przykład WPC z tworzywem HDPE ma znacznie lepszą jakość niż z PCW. Dobrym wskaźnikiem jakości może być długość gwarancji udzielanej przez producenta.

Profile WPC są montowane w taki sam sposób jak listwy drewniane i są również obrabiane na maszynach do obróbki drewna. Ze względu na rozciąganie się materiału pomiędzy poszczególnymi listwami WPC zawsze musi występować przerwa. Zasadnicza różnica między montażem ogrodzenia drewnianego i kompozytowego tkwi w montażu słupków. Ponieważ materiał WPC jest cięższy niż drewno, wymaga większego podparcia, w przeciwnym razie deski mogą się skręcać.

Coraz mocniejszą konkurencją dla klasycznych, tradycyjnych materiałów ogrodzeniowych staje się aluminium. Wykonane z niego ogrodzenie jest całkowicie nierdzewne, łatwe do czyszczenia wodą, a po kilkunastu latach nadal wygląda jak nowe. Zaletą jest również to, że można je wykańczać na wiele różnych sposobów w szerokiej gamie kolorystycznej według skali RAL. Przy obecnych nowoczesnych procesach malowania proszkowego, takich jak te stosowane w przemyśle motoryzacyjnym, trwałość koloru ogrodzeń aluminiowych jest na wysokim poziomie. Taka farba charakteryzuje się wytrzymałością i odpornością na wszelkie warunki atmosferyczne oraz pięknym gładkim wyglądem. Należy również podkreślić łatwość konserwacji i czyszczenia. Ogrodzenie aluminiowe wystarczy opłukać wodą, aby stało się znów błyszczące. Niektórzy producenci ogrodzeń aluminiowych posunęli się nawet tak daleko, że oferując szeroką gamę modeli, kolorów i akcesoriów, dają klientom możliwość stworzenia własnych, niepowtarzalnych ogrodzeń. Powstaje więc ogrodzenie ”na wymiar". Dziś oferta ogrodzeń aluminiowych, podobnie jak ma to miejsce w przypadku innych typów materiałów, oprócz ogrodzeń ogrodowych obejmuje także bramy ogrodzeniowe i systemy balkonowe, które dopełnią wygląd domu i jego otoczenia.

Aluminium to jasny metal o niewielkiej wadze (jest trzy razy lżejsze od żelaza). Przewodzi ciepło i elektryczność oraz odbija światło. Może być obrabiane we wszystkich znanych procesach obróbki metali.

Klasyczne ogrodzenie podwórkowe lub ogrodowe z metalową siatką zostało w dużej mierze zastąpione przez nowoczesne ogrodzenia panelowe. Składa się ze specjalnych paneli wykonanych z prętów stalowych o grubości 5 mm. Pręty te są ze sobą spawane punktowo. Na każdym panelu w kilku miejscach wytłoczone jest wzmocnienie w kształcie litery V, co zapewnia większą stabilność i wytrzymałość ogrodzenia. Aby uzyskać maksymalną odporność na warunki atmosferyczne, ogrodzenie panelowe jest cynkowane ogniowo i dodatkowo zabezpieczone warstwą tworzywa sztucznego. W ten sposób producenci mogą udzielać 10-letniej gwarancji na nierdzewienie materiału. Największą zaletą ogrodzenia panelowego jest łatwy i szybki montaż. Ponadto ogrodzenie nie wymaga konserwacji, a dzięki trójwymiarowemu kształtowi ma piękny i nowoczesny wygląd.

Jeśli nasza posesja znajduje się bezpośrednio przy drodze, na której odbywa się duży ruch, panuje na niej ciągły hałas, który pośrednio wpływa na jakość naszego życia. Rozwiązaniem może tu być odpowiednia bariera chroniąca przed hałasem. Znanych jest kilka rodzajów ekranów akustycznych: aluminiowe, betonowe, ceglane, drewniane itp. Wszystkie one mniej lub bardziej skutecznie ograniczają hałas oraz rozprzestrzenianie się smogu i kurzu wzdłuż ruchliwych dróg. Ich wadą jest natomiast to, że zasłaniają widok na otoczenie. Na rynku dostępne są również przeźroczyste lub przeźroczyste ogrodzenia wykonane z tworzywa sztucznego, które nie zasłania widoku i tym samym nie daje poczucia ciasnoty.

Jako materiał bazowy takich ogrodzeń stosuje się panele akrylowe lub szkło poliwęglanowe. Panele akrylowe wykonane są z lanego szkła akrylowego. Ogrodzenie akrylowe jest powszechnym rozwiązaniem stosowanym do odgradzania dróg od osiedli oraz ogradzania mostów i torów kolejowych. Producenci dostosowali je również do ogradzania działek przydomowych, balkonów, tarasów i schodów. W porównaniu z ogrodzeniami wykonanymi z tradycyjnych materiałów, takich jak np. beton, ogrodzenie akrylowe ma tę zaletę, że jest niezwykle lekkie, a co za tym idzie - można je stosować przy lżejszych konstrukcjach. Dzięki doskonałemu zabezpieczeniu paneli przed promieniowaniem UV ogrodzenie może być użytkowane przez długie lata. Konserwacja i czyszczenie takiego ogrodzenia są dość proste.

Ogrodzenia akrylowe są dostępne w różnych wariantach kolorystycznych, w wersji przezroczystej, półprzezroczystej, nieprzezroczystej. Standardowe grubości płyt to 12, 15, 20 i 25 mm. Wymiary paneli to 400x200 cm, 300x200 cm i 250x200 cm. W zależności od składu szkła akrylowego możliwe są dwie opcje takiego ogrodzenia. Pierwsza opcja to panele akrylowe bez włókien poliamidowych. Drugi rodzaj to płyty z włókien poliamidowych, które w razie wypadku nie rozpadają się.

 Niektórzy producenci ogrodzeń akrylowych dopuszczają również możliwość dodatkowej obróbki paneli, takiej jak cięcie na zamówienie, formowanie termiczne, piaskowanie, cięcie laserowe i CNC, wiercenie otworów, polerowanie i frezowanie rowków. Możliwe jest również nadrukowanie wzoru, aby uchronić ptaki przed uderzaniem w szybę